Een Turkse bruiloft is nog steeds een belangrijke gebeurtenis waar veel waarde aan wordt gehecht. Niet alleen door het toekomstige bruidspaar, maar zeker ook door de trotse ouders en de familieleden. Vroeger duurde een bruiloft 40 dagen en 40 nachten. Tegenwoordig is dat niet meer zo lang maar duurt een Turks huwelijk tussen 1 en 7 dagen.
Een van de tradities is het hijsen van de Turkse vlag bij het huis van de bruidegom. Hierbij wordt overvloedig gegeten en gedronken. Er is vers gebakken pide, een plat rond turks brood, er worden pannen soep en rijstschotels gemaakt.
Tijdens de bruiloftsdagen wordt er hoofdzakelijk door de vrouwen feest gevierd, met als laatste avond voor de feitelijke huwelijksinzegening, de henna avond. Hierbij wordt ook gezongen. Dit traditionele gezang heeft het doel om de bruid aan het huilen te maken, dit wordt gedaan omdat dit geluk betekent. Of de bruid daadwerkelijk huilt, valt niet te controleren, want tijdens de ceremonie draagt ze een verhullende sluier. Dit is een prachtig ritueel dat speciaal is bij Turkse bruiloften.
Aan het eind van deze ceremonie legt de aanstaande schoonmoeder van de bruid een muntstuk op haar handpalmen als symbool van geluk en voorspoed. De bruidegom wordt op deze avond door een van de oudere mannen voorgelicht over met name de huwelijksnacht. De dag van de huwelijksinzegening begint voor bruid en bruidegom met een bezoek aan de kapper. Hier krijgt de bruid vele bloemen in het haar gestoken.
Gezamenlijk gaan de bruid en bruidegom naar de feestlocatie, met tussendoor nog een tussenstop aan de fotograaf. Door alle aanwezige familieleden en vrienden worden bruid en bruidegom onder luid applaus begroet en naar de schitterend versierde zetels gebracht. Deze korte plechtigheid wordt gevolgd door de ‘bruidskus’ waarna het Turkse bruidspaar de dansvloer opgaat. Hierna volgt het daadwerkelijke huwelijksfeest. Het bruidspaar wordt gefeliciteerd, ontvangt cadeaus en krijgt munten en papiergeld opgespeld, wederom als symbool voor geluk en voorspoed. De cadeaus worden in ontvangst genomen door een familielid, die luid door de zaal afroept, wie, wat heeft geschonken. Dit wordt genoteerd om bij gelegenheid de gever hetzelfde in retour te schenken. Na het feest gaat de bruid nog een laatste keer met haar ouders mee naar huis.
De volgende ochtend haalt haar man haar op bij haar ouderlijke huis. Dit keer is dat voorgoed. Dit is een zeer aangrijpend en emotioneel moment. Onder luid getoeter en gezang wordt het kersverse echtpaar vervolgens begeleid naar de nieuwe echtelijke woning. Eindelijk tijd voor elkaar. Het leven samen gaat beginnen. Dit festijn zal zich herhalen als hun toekomstige kinderen gaan trouwen. En zo leeft een prachtige traditie voort.